Daracýk hücremin uçsuz bucaksýz duvarlarýna kabuslarýmla yazýyorum umutsuzluðu, korkutuyor ölümün bulutsuzluðu Titretiyor alnýmýn insan iþi yazýsý bir de noktadan sonra bitenin ben olmasý
Anlarýmý sayarken geçmiyor saniyeler çýðlýk üstüne çýðlýk dehþetimi yineler kat kat duvarlar gizler sona yaklaþýþýmý dua etsem duyar mý tanrý yalvarýþýmý?
Ýþte kapý açýldý; ömrümün son anlarý hala kabul etmiyor aklým bu olanlarý son koridordan sonra son mekanýma vardýk nefes bile alacak halim kalmadý artýk Boynumda keskin ilmek, ýþýðý terkediyorum duvarýn arkasýný görmeye gidiyorum parlayan gençliðime birden akþam çökerken piþmanlýk için çok geç ölüm için çok erken...
Sosyal Medyada Paylaşın:
zırdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.