ıŞıK Ve ReNK
(þiirsel potpori!?!?)
Iþýk hayatsa renk insandýr... ýþýk yanar renk doðar
soyunup da gelir kendinden
günü gelmemiþ tohum tazeliðinde renk,
dünü yarýný olmayan
kelebek gibi...
bebek gibi gelir
meleklerle dans eden rüyalarýnda
mantýðýndan uyanýp
duygulara bulanýp...
eþ gibi gelir
dünyayý aydýnlatan
güneþ gibi...
deniz gibi gelir
koynuna almaya hazýr her an
yanlýþa bakmadan
günaha aldýrmadan...
bahar gibi gelir
gül gibi
doðada bir desen gibi gelir
olduðu gibi...
ýþýk kýrýlýr renk aptallaþýr
tam da koþarken ulaþmaya bulutlara
aklýna takýlýp düþmese tutabilirdi belki eteðinden
gökyüzüne batýp, yer altýnda uçarken
takýlýr gelinciðin peþine uzaklaþýr peteðinden
þapýr þapýr yürür sularda
sýrýl sýrýl da sýklam olur bastonunun paçasý
gözünü alýr bulutun alacasý
aðlar gibi oldur, damlar da gözünden biraz
fýrlar yerinden ama yine sarýlamaz ufka
bile bile yanlýþ yapacaðýný
dener yine doðruyu inatla
sorar cevabýný bildiði soruyu
heyecanlanýr; þaþýrýr aklýnýn aynasýna
sonra vazgeçer gerçekten
uyanýr; döner yine düþler dünyasýna...
ýþýk parlar renk gülümser
baþ ucunda çalan güneþle uyanýr
yüzüne vuran aydýnlýða
dertlerle birlikte sevinçlerin de varolduðunu bilmenin
ve kendini hissetmenin
coþkusuyla kaynar damarlarý
çocuk olabilmenin gururunu taþýr içinde
ve hayatla dalga geçip,
ölümle alay edebilmenin rahatlýðý gözlerinde
Ve inadý inattýr;
aklýyla deðil, kalbiyle yaþar
yanlýþ olduðunu bilse de
yine de kararlýdýr bu yolda yürümeye
yalnýz olduðunu bilse de
hayatýnýn sözleri yazýlmýþ olsa bile
beste hala onun elinde
ne zaman yaklaþsa yarý yolda kalmaya
baþlar o yine neþeli biþeyler çalmaya...
ýþýk daðýlýr renk büyür
ve sorar acaba
çabalarken yeþertmeye sözcükleri
yine dalgalanýr mý gülüþler?
kaçar mý yoksa aptallýðýn tadý?
biri sadece kendi için mi yaþar
bu ikiyüzlü hayatý?
belki mi olur evetlerin kaderi?
dalgasý da mý olmaz artýk hayatýn?
artýk yapma mý olur verilecek çiçekler?
hayaller gerçekçi olmak zorunda mý kalýr?
hatýra mý olunur gelecekte;
geleceði olunmaz mý bir baþkasýnýn?
kalmaz mý manasý seslerin kulaklarda?
yüzler herhangi mi olur?
belki de büyümüþtür en sonunda...
ýþýk patlar renk irkilir
Ve aklýna takýlýp bir güzel
en münasebetsiz zamanda
sýzmak olur yine
paranýn satýn alabileceði en ucuz çayla
boðazýn üstüne örtülmüþ
paha biçilmez bir yakamozun koynunda
dümeni kýrýlmýþçasýna dolaþýrken
kalabalýk bir sokakta
saçýný baþýný düzeltme dürtüsü olur
içi karanlýk bir dükkanýn camlarýnda
ýþýk uzaklaþýr renk aðlar
oysa fýrça tutabilse
kalem yerine
daha fazlasýný yazabilirdi
siyahla beyazdan
kýrk dereden sýfat getirmeden
anlatabilirdi bir gülüþü...
ve her geriye çekiliþinde
ihtimal bitirememiþ olurdu
hemfikir olup fýrçasýyla
doyamamýþ dokunmaya o yüze
o yüz bundan habersiz aðlarken
zilzurna bir þiirin
rengarenk dizelerinde...
ýþýk erir renk hüzünlenir
ve en zamansýz gece gelir usulca
bir damlanýn koynunda
dipten göðe bakarken
ilerler kör topal kelimeler
sýrtýnda bir el yordamýyla...
döndüremeseler de zamaný geri
o an olan olur
açýlýr arkadaþlýk
kardeþlik girer içeri...
ýþýk akar renk deðiþir
ve yeni din gibi olur aþk
eski günahlarý affeder
uçar özgürlüðe
oysa ki Ya aþýksýn derlerdi
Ya özgür...
bilmezlerdi
Mantýðýna kandýkça teslimiyet
yalnýzlýksa eðer özgürlüðe derman
þekilsiz düþlerin gölgesinde
en aþýk en yalnýzdýr her zaman...
ýþýk susar renk yutkunur
tarihsiz bir gece gibi
zaman dersen
son damladan sonra
müstakbel bir yeni ilk yudum öncesi,
o kadar susuzdur ki yine..
sonra o kadar yanýnda olur ki o an
kelimeleri düþer elinden yere
ve toplamak için eðildiðinde kendini
bir cümle uzakta sandýðý þeyler
virgüllerin arkasýna saklanýr
ýþýk titrer renk oynaþýr
bir yunan þarkýsýnýn
titrek ritimleri gibi
ince beline ithafen zarif çayýn
dumanlý sadeliðinde
belki de sokaðýn tenhalýðýnda saklý kalýr
böyle hüzün yüklü huzurda
anlaþýlmaz sözlerin ortak dili oluþu akordeonun
ve tam da anlatayazarken derdini
en sessiz zamanda
deðiþmeye mahkum olur müzik
çaresiz bir plaðýn
sentetik dizelerinde...
ýþýk vurur renk haykýrýr
Deli yaðmurlar aðlarken karanlýkta
iliklerine kadar aþýk olmuþken
sertliðinden kibirli taþlara inat
su gibi yumuþaktýr
bihaber olsa da en keskin kýlýç,
onun kesilmezliðinden...
ýþýk azalýr renk uyur
yelkovan üçü beþ geçe
cýrcýrböcekleri pürneþe
gecedir artýk
ziftten örümcek aðý
baykuþun tapýnaðý...
gecedir artýk
þairlerin ilhamý
þehvetin melodramý...
gecedir
siyahýn ayak sesi
beyazýn son nefesi
uyuklayan evrenin
katrandan elbisesi...
ýþýk aldanýr renk kanar
Hallacýn kanadýðý gibi...
gözleriyle bakmayý bilmemekten,
hep mucize mi gerekir
inanmalarý için?
ve güneþ daha uyurken
öyle bir aðlar ki bülbül
titrer gül
tüyleri diken diken...
ýþýk kýzar renk utanýr
anlamaz gibi
Nasýl yaþanýr?
Dayanmak niye?
Yüzü en az kýzararak
“seviþmek” diyebilenin
en çaðdaþ olduðu bir yerde
ýþýk kayar renk isyan eder
Üç günlük dünyada
üç öðünlük rüyalara sýkýþýp da
hala atabilmesi gibi kalbin
hala yaþamak zorunda olmak gibi...
Giymek gibi
“Al bu senin hayatýn” diye verilen elbiseyi
ömrün yýrtmacýndan firar etmiþ
kýçýna aldýrmadan...
Yaþam dedikleri þey aslýnda...
Siz bilirsiniz
ne anlar o yaþamaktan...
ýþýk azar renk siner
yoktur günleri, günler ne kelime
saatlerden geriye kalandýr sadece
itirazsýz,üç kuruþluk erkekliðine sövercesine
O kadar ait deðildir ki hiçbir þeye; özgür
O kadar ait degildir ki hiçbir þey ona; yalnýz
ve mecburen umarsýz
ve güler olan bitene
sadece güler geçer...
ýþýk kurur renk kararýr
Zaten ne bir ses ne de bir dert oynaþýr
bu karanlýkla dalga geçercesine
Fýrsattan istifade damlar pýtýrtýsýz mum
dibinin karanlýðýndan için için yanarken
dikkat çekmek istemezcesine
Ve sessizliði susturan bir hýçkýrýþla
sulanýr gözler þafaktan önce
küçümsenen bir uzletin delirdiði anlarda...
ýþýk yakar renk kör olur
Gecenin en karanlýk zamaný gibi
ya da en siyah yeri dumanlý þehrin
güneþi hisseder ama
en korkunç karabasanda
kimse ýþýk tutmaz ona
gölgeler üstüne düþer yine
geçen gecenin köründen
ve çaresiz bir gözyaþýyla
sorar hiç karanlýðý kör bir gözden gördün mü?
bilmez ki bayýldý mý,uyudu mu,öldü mü?
ýþýk söner renk ölür
kim bilir bir gün
uyanacaktýr belki kan ter içinde
Bütün cevaplarý bildiði
bir evrene
ve artýk korkusuz olacaktýr uykular
saða sola dalgalanmadan durulmuþ
bir gecenin ermiþliðinde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.