PLATONİK YARİM
seni düþünüyorum
senden habersiz
çaresizliði demleyip içerek
hiçbir umudum yok
maya çalarým dipsiz hayallerime
dikiþ tutmaz uykularým
bölük pörçük düþler
üstüme ölü topraðý elenmiþ
gök kubbe aðýr, gece uzun
yeri yalayýp geçen bu kara bulutlar
gönül daðýma korku hüzün salar
ýslanan aklýmý ütüleyerek
bir çýkar yol ararým
gök kubbeyi yoklarken gözlerim
gülümser
yýldýzlarýn arkasýna gizlenen giz
ruhumu berrak sularýnda ýslatýr
el sallar umuda çýra yakarak
ya sen
kim bilir kaçýncý uykundasýn varlýðýmdan habersiz
sosyete güzeli platonik yarim
kýþ kekeleyerek geldi
sevdan yüreðime çarpar
aramýzda yaþanmamýþ þeylerin gölgesinde
anlamsýzca
kýskançlýk yastýðýna baþ koyuyorum nedensiz, sebepsiz
ve
yaþamýn bir büyü oluþturduðu
Karadeniz in üzgün kýyýsýnda
ya sen
kim bilir kaçýncý uykundasýn varlýðýmdan habersiz
sosyete güzeli platonik yarim
gözlerim boþlukta asýlý
kelimeler boyun büktü sustu
kambur, kambur üstüne
yalpalayan ömür
umudu okþadý vuslata varmak için
ayak diretir þafak
sevdaný büyüttür yanardað misali
sýcak döþümde
deryada yine bir sal gibiyim
yaþ elliyi geçmiþken
hasret çeþmesinde nöbet bekler
geceye inat, geceye nispet
laf anlamaz yüreðim
ya sen
kim bilir kaçýncý uykundasýn varlýðýmdan habersiz
sosyete güzeli platonik yarým
usanmadý gitti bu hoyrat gönlüm
hayatýn onca girdaplarýndan
býkmadý ipini koparýp kaçan bunca sevdalardan
daha kaç yaprak dökümü görecek
uçsuz bucaksýz limanlara yelken açarak
ya sen
kim bilir kaçýncý uykundasýn varlýðýmdan habersiz
sosyete güzeli platonik yarim
Azimet ýþýk 02.10.2009 saat: 03.08 kumbaba þile istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.