SÖYLE

Þile yaðmur kokuyor
mevsim hazan
alabildiðince hüzün var
hayal içinde hayale yürürüm Per periþan
seni görürüm düþlerimde
bine bölünür sahipsiz içim
ve
bardaktan boþalýrcasýna
yokluðun yaðýyor üsteme
Karadeniz fýrtýnalar kopartýyor
yüreðimin ta orta yerinde
denizin kokusu sarmýþ sevdamý
kývranýr çaresiz heceler, anlatamaz derdimi
ürkütür demlerimi kýþýn soðuk yüzü
yalnýzlýðýmý hatýrlatýr böyle havalar
buz keser yüreðimin sað alt köþesi

söyle
nasýl unuturum
soluðun yastýðýmda, yorganýmda
izlerin dururken sokaðýmda yolumda

seni düþünür
koca eve sýðmaz
bu divane, akýlsýz baþým
efkâr yollar geceme
çekip almak isterim zamanýn elinde
peþi sýra rüzgâr olup esmeyi denerim
saniyeler ellerimde ufalanýyor
saatler lime, lime
bir mermi sýkasým geliyor
suçsuz günahsýz kumbaba ya
aklým fikrim yine þaþar
hangi düþün peþinde koþacaðým
hangi hayallin kapýsýn çalacaðým
bu yorgun umutsuz bedenimle

haydi söyle
ne olursun
kulun kölen olayým

diz dize, el ele, göz göze
sarmaþ dolaþ bu amansýz geceler
bana inat, bana nispet
kopartýp atýyor beni senden
çarpýyor ruhumu
yokluðuna aðlayan bu kaldýrým taþlarýna
düþerim sevdamýn telaþýna
dalarým Ýstanbul sokaklarýna
kirpiklerime tonlarca aðýrlýk asýlýyken
kâh þiþli, Beyoðlu balýk pazarý, Kâh mecidiye köy
kesmedi acýmý güzelim, kesmedi
ver elini Beþiktaþ, Ortaköy
bu gece ipini satacaðým dünyanýn
baþýmda sevda yeli tüterken
inceden inceye bir duman
dudaklarýmda bir memleket havasý
leylim ley, leylim ley
Veysel baba düþüyor geceme
uzun ince bir yoldayým
cýgaram dan bir nefes

haydý, durma
doldur meyhaneci
elimde yýrtýlýp gitmeden zaman
yok olup bitmeden
can hýraþ anýlarým kemancýnýn yanýk tellerinde
varlýðým mülteci bir hayýrsýzýn ellerinde
bunca gam kasavete
nasýl dayanýrým
söyle
ne olursun
bu yorgun umutsuz bedenimle



Azimet IÞIK 27/10/2009 Saat :04:15 Kumbaba ÞÝLE ÝSTANBUL

Sosyal Medyada Paylaşın: