Giderken

Hani sevgilindim hani canýndým,
Canýma bir kurþun sýktýn giderken.
Hani kýr çiçeðin, hani gülündüm,
Gönül bahçesinden söktün giderken.

Denizim kurudu bak çöle döndü,
Gönül, feryadýndan bülbüle döndü,
Gökyüzünde yýldýzlar bile söndü,
Dünyamý baþýma yýktýn giderken.

Bir çocuk sevinci vardý içimde,
Hüzüne büründü gittiðin anda,
Bütün güzellikler bitti sayende,
Ýnsafsýz, boynumu büktün giderken.

Utanýrdý insan sýkýlýrdý az,
Senden daha arsýz inan hiç olmaz,
Yap bakalým dünya sanada kalmaz,
Ne yüzle yüzüme baktýn giderken.

Söz verdim içimi daðlamam diye,
Kadere elimi baðlamam diye,
Senin için asla aðlamam diye,
Gözümden yaþlarý döktün giderken.

En feci ahlarý çoktan hak ettin,
Bu güzelim aþký nasýl yok ettin,
Bir ruyaydý sanki inan þok ettin.
Canýmý öyle bir yaktýn giderken.

Zalimlik ruhuna týðla iþlenmiþ,
Senin adýn koca koca fiþlenmiþ,
Ýnsanlýk içinden bile dýþlanmýþ,
Kendini ne hale soktun giderken.

Ben ki esirindim senin, kölendim,
Seni tanrýdan çok kere dilendim,
Ne bilirdim senin için yalandým,
Ýçimden kan olup aktýn giderken.

S.U. 2007
Sosyal Medyada Paylaşın: