YALNIZLIĞIM

Peþimde gölgemi sürükleye sürükleye
Koluma taktýðým yalnýzlýðýmla
Açýyorum kapýmý yine
Hep ayný, anahtar týkýrtýsý
Hep ayný, kapý gýcýrtýsý
Buyur ediyorum yine, yalnýzlýðýmý
Sobasý yanmayan evimin baþköþesine
Korkuyorum
Sana hasret ölüp gitmiþ bedenimi, alsýnlar diye
Bir gün bu kapýyý, bir çilingir açacak
Korkuyorum
Son nefesimi verirken
Yalnýzlýðýmdan baþka, yanýmda kimse olmayacak
Tutup nefesimi, dinliyorum, sessizliðin sesini
Dünkü bebek aðlamasý
Bugün sarhoþ narasý
Ne çabuk deðiþiyor her þey
Ne çabuk büyüyor, ne çabuk yaþlanýyor insanlar
Kimsenin yüzü, hatýrýmda kaldýðý gibi deðil
N’olur yalnýzlýðým, kimseye korktuðumu belli etme
Ve sen ayna! Her gün tek tek saçýma düþen beyazlarý
Gösterip gösterip bana gülme
Þimdi yatýp uyumak
Uykunun o hiçliðinde kaybolmak, belki de en iyisi
Nede olsa, uyurken unutuyor insan, çok þeyi
Seni bile yalnýzlýðým, seni bile!
Unutuyor korkuyu, açlýðý bile unutuyor
Bak, baþýmý yastýða koyuyorum
Haydi, yalnýzlýðým sus artýk, sesiz ol, ben uyuyorum
Haydi, Allah rahatlýk versin
Sana da iyi geceler diliyorum…


Gürsel ÝLERÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: