GÜLDÜR BENİ

Çýkar beni düþtüðüm kuyulardan
Aþkýn þafaðýnda güldür beni
Yalýn ayak dolaþýrken çöllerde
Açýlan gonca gibi güldür beni

Acýlarým kabuk baðlar, yaðmur
Sokaklarýna dolar, baþucunda
Maziden bir mendil kokar
Okþa parmaklarýnla güldür beni.

Dudaklarýna deðmeyen adýmý
Andýkça baþkalarý
Uyanýrým sensiz sabahlara
Çal kapýmý da güldür beni.

Ansýzýn gelir bilirim ölüm
Gözlerinde gözlerim sürgün
Aþkým, gönlüne ömrünce küskün
Aþk olup da güldür beni.

Zamansýz yaþanýr ne varsa yaþanan
Sen diye dolaþýyor damarýmda kan
Geçip gidiyor gün, kalmýyor an
Ömür olup da güldür beni.





Sosyal Medyada Paylaşın: