YAZMAK GELMİYOR İÇİMDEN

Sirenler çalýyor, þehrin ölümü yakýn
Baðýþlayýn beni yazmak gelmiyor içimden.
Ne kadar da saf bir sevdaydý
Kuþun kanadýnda dünyayý turlardý.
Nazlý sazým, bir de kara yazým, kalemim
Baðýþlayýn beni yazmak gelmiyor içimden.

Kahýr doluyum, dudaklarýndan düþmeyen bir kelime
Ýçin gömüldüðüm yalnýzlýklar içinde.
Her sabah umudum olurdun
Kahrolasý dünyaya karþý
Ýyiliklerle boyamak için dünyayý.
Sarýlmayý bekleyen yaralarýnýn içinde
Zehir olurdu gülüþün
Ben bilemem daðlarýn arkasýný

Efkâr biriktiriyorum,
Geceleri koynuma almak için
Sandalým olursun batarým denizlerde
Yakamozlarýn ellerimi yakar.
Serap olursun çöllerde
Susuzluðum kalýr hançer yemiþ baðrýma.
Her sabah neþem olurdun
Kahýr dolu saatlerin ucundan
Doðan güneþ misali.

Kederlerimi alýp gidesim gelirdi
Gözlerinin ýþýðý altýnda
Ölümünü bekleyen serçe misali.
Her sabah umudum olurdun
Kahrolasý dünyaya karþý
Ýyiliklere boyamak için dünyayý.
Býraksaydýn da ben kötü kalsaydým
Çalmasaydýn
Neþe dolu sabahlarýmý.
Baðýþlayýn beni yazmak gelmiyor içimden.






Sosyal Medyada Paylaşın: