Her Şafakta Sana Soyundum
Törpüledikçe yokluðunun dallarýný eskiyor dizginleri aþk desenlerimin
Bir mevsim daha çalýyor yorgun gövdemin kapýlarýný, tükeniþlerdeyim
Sýnanmýþ umutlarýn denizlerinden boþ çýkmakta aðlarým, öfkelerdeyim
Düþlerin hasatlarýný kaldýrdým ovalardan, kervansýz aþkýn göçlerindeyim.
Mor yontularla avutuldum yýllarca, seviþmesiz gecelerde kýrýldý coþkum
Ýncinmiþ kanatlarla dolaþtým coðrafyamý, hep kendi kuytuma sokuldum
Aþkýn künyesini aradým yýllarca, alnýmý ýþýtan her þafakta sana soyundum
Çileli bir ömrün camýna çarpan kelebektim, önce cennetinden kovuldum.
En aðýr sevgilerin bekleyiþleri olsa da içimdeki sýzý, aynalara küsmeyeceðim
Aþkýn denizlerinden boþ dönse de beklediðim gemiler, sana gel demeyeceðim
Yalnýzlýðýn kirli yorganý üzerimde, sensiz kýþ olsa da mevsim, üþümeyeceðim
Tutundum düþlerin terkisine, vurdukça kirpiklerim birbirine, seni düþüneceðim.
Ah yar, nefeslendikçe sana kanasýn isterse tenim, sensizken söyle nereye gideyim?
Ýçimin dehlizlerinde büyüyen bir düþ damlasýsýn sen, uzatýver ellerini sana geleyim
Ört seven yüreðinle gücenmiþliðimi, kabuk baðlamýþ tüm yaralarýmý temizleyeyim
Firari umutlarýn yataklarýný aç bana, yeni sabahlar olmadan seni hücrelerime çekeyim.
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.