İNSANLIĞIN KİMLİĞİ
Tuzaðýna düþtüðüm, insanlýðýn elinde
Günden güne kimliðim, deðiþti ha deðiþiyor
Sýkýþmýþým artýk, bir bela tünelinde
Öfkeli yüreðimde, merhamet didiþiyor
Ne ar kalmýþ, ne edep, ahiret gözden uzak
Dil tövbeden kendini, küfre vurup yaslamýþ
Gücü, gücü yetene, hep kuracaksa tuzak
Bu yalan dünyayý hak, bize neden saklamýþ.
Asaletin mührünü, nasýl taþýr ki insan
Zihinlere þeytanýn, gölgesini verdikçe
Zor mu gelir günahtan, bir gecelik arýnsan
Ýtibarýn mý artar, güç yoluna girdikçe
Baþý eðilmiþ kula, gözünü çevirmezsen
Ruhunu içtima et, cevap versin inkârýn
Huzur gelir mi sana, zamana devirmezsen
Ölene deðin gitmez, yaþadýkça efkârýn
Aslýmýz nankördür hep, bilemeyiz kýymeti
Kahrý çekmez sabrýmýz, hemen sapar yanlýþa
Hýrsla yýkanmýþ akýl, çözer mi kýyameti
ölüm anýnda bile, mana vermez dalýþa.
Nevzat TAÞKIRAN
28-10-2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
nevzat taşkıran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.