YIRT SENDE...

YIRT SENDE
Seher vakti camlarda buðulu tanecikler,
Yüzeyden aþaðý bir aheste akýyorlar.
Renkleri belirsiz sýra, sýra tepecikler,
Gündüzü karþýlarken, ovaya bakýyorlar.

Gecede kaybolurken yýldýzlar birer, birer,
Uyanmýþlara selam veriyor seher yeli.
Ýnsan ve kâinat seherde hepsi beraber,
Baþlarý okþar gibi, sanki bir þefkat eli.

Öyle bir anki; zamana vurulmuþ kelepçe,
Manzara, durmuþ beynimde sanki bin yýllýk yol.
Hatýralar bile terk etti þu an kalleþçe,
Ýstemem asla þimdi beni sarmasýn bir kol.

Ýnen suyun armoniyi andýran þu sesi,
Ruhuma huzur dokunuyor aç pencereyi.
Gün ýþýklarýnýn arza dokunan busesi,
Yýrt sende hakikatle arandaki perdeyi.

Nokta kadar göze sunulan dehþet tasarým,
Tablonun ressamý görünmezde, bilinmezde.
Sersem bir tesadüfün yalanýna þaþarým,
Þu gözümün bebeðinde yazý silinmezde.

Ay halesiyle kaybolurken ufuk hattýnda,
Gelen güneþle birlikte nöbeti deðiþir.
Kim bilir hangi diyar þenlenir mehtabýnda,
Gece ile gündüz bu saatlerde seviþir.

Küçük pencereden görünen büyük kâinat,
Sabah çizgisiyle öpüþür yeþil yapraklar.
Bu ne büyük merhamettir yeryüzüne kat, kat,
Çalý dallarýnda ötüþür küçük kanatlar.

Ey gönül, çekil artýk pencereden içeri,
Þu kâinatý ahengiyle baþ baþa býrak.
Nefs ve þeytan ikisi iflah olmaz serseri,
Artýk yudumla bir bardak çayý oturarak.


25.10.2009
Jale KESKÝN/ÝSKENDERUN

Sosyal Medyada Paylaşın: