UMUDUN HÜSRANA DÖNÜŞÜ

Dolaþýrken tek baþýma rastladým bir gülzare,
Seyrin zevki sardý beni, gezer oldum avare:

Rastladým bir gül periye bir an kendimden geçtim…
Bana hüsnünü gösterdi, oldu derdime çare.

Nice dilberi terk ile tek onda karar kýldým…
Zannettim bir benzeri yok, kapýldým þivekâre.

Derdimin dermaný bilip ona bel baðlamýþtým;
Ne çok cefalar eyledi, ben gibi cefakâre.

Umutsuzluk girdabýnda dermansýz hale düþtüm,
Tabibler çaresiz kaldý, düþtüm derd-i nâçare.

Kararým gitti cevrinden hal-i periþan oldum…
Ah dedim! "Sen, ne zalimsin; layýksýn zülfûkâre”.

Hasan’ýn bu elemine deva bulunmaz billâh;
Umudu hüsrana döndü, düþtü akl-ý zarare

Hasan DEMÝRCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: