Anılara yazıldım bu gece

(Ey hat! sen ne garip bir devransýn..yýllarca aldýklarýný þimdi geri vermeye kalkýyorsun)

Baba!
Neden?

Ah! keþke..
Yusufun atýldýðý kuyuya atýlsaydým.
Keþke..
Bedenimi yüz elli yerinden deþselerdi,
Kanýmý kurutsalardý..
Tek, senin babam olduðun gerçeðini
deðiþtirebilselerdi.

Razýydým piç damgasý yemeye..
Ýçimde ki seni kanýrtýp..
Nefretle büyütmektense.

Neden hala gölgen peþimde..
Avuçlarým hala kan kokuyor..neden?

Dinmeyecek bu sýzý, yemin ederim.
Þimdi öyle bükük ki boynum,
Öyle yetimim ki..

Bir kez daha
Suratýmýn ortasýnda..
Koca bir tokat gibi patladý gerçeðim.

Her aynaya baktýðýmda..
Senden ard’a kalan bir ben görüyorum.
Sýr vermiyor artýk aynalar.
Bende ki senin
ve sende ki benin izlerinin
kuytusunda kalmýþ yalnýzlýðým.
Silinmiþ hayalin yansýmalarýmdan.

Gölgeler ve ayak izleri bekliyor þimdi
Ýhanetinin tapýnaðýnda.

Anýlara yazýldým bu gece.
Dermansýzlýðýn da çocukluðumun
Bir çift yýrtýk pabuçtur acýlar.
Zamanýn getirdiði asileþmenin
ve büyümenin suyu kaynar kazanlarda.
Oyunu bozuyorum iþte..

’Ölü yüzler’ bir telaþ ile sýrýtýr, koyup gitmenin sevincini, topraklara dökerek.

Emine Genç 23 Ekim 2009 / 22:20


Sosyal Medyada Paylaşın: