Karanlýk geceler içinde
Tararken yalnýzlýðýn simsiyah saçlarýný
Hüzün gölgelerinde saklarken gözyaþlarýmý
Sabahý umut edip gülümserken
Bir bayram sevinci doðdu ki içime
Ay’ý öptüm yanaðýndan
Yýldýzlar gördü, ay duymadý
Býraktým sevdamý göðün göðsüne
Yol verdi bulutlar gecede sevda meþkine
Sevgi düþlerinde öylesine hayal kurarken
Karanlýklar ýþýrken gözlerimde
Ay’ý öptüm yanaðýndan
Mehtap gördü, ay duymadý
Yýldýzlarla gece seviþirken vuslat deminde
Yüreðimde duygular bahara gebe
Güç bela yürüdüðüm böyle bir anda
Sevdadan yana bir gül açtý ki ta içimde
Ay’ý öptüm yanaðýndan
Melekler gördü, ay duymadý…
Kalbe yakýn göze uzak duruþlar var
Aþk kokulu naðmelerin her sözünde
Beni çýlgýnca davet ediyor
Düþlerin resimlendiði
Sevdanýn gül bahçesine döndüðü bu anda
Ay’ý öptüm yanaðýndan
Gece gördü, ay duymadý…
Karanlýk gecemin tana kavuþtuðu yerdeyim
Gördüm yakýn sabahlarýn gül yüzünü
O gül yüzde sökerken düþ þafaklarým
Hasretin bittiði yerdi ayýn gülümsediði yer
Ýçimde duyduðum sevincin melteminde
Ay’ý öptüm yanaðýndan
Seher gördü, ay duymadý.
Duymadý nasýl sevildiðini bu yürekte
Nasýl özlendiðini öylesine uzaklardan bakarken
Onu ondan habersiz düþünürken
Ayrý olmanýn hüznüyle böylesine aðlarken
Ay güneþ için sevgi büyütürken yüreðinde
Ay’ý öptüm yanaðýndan
Güneþ kýskandý
Herkes gördü, ay duymadý,
Duymadý, görmedi ve gitti…
EMÝNE USTA
(Þiirimi yorumlayan deðerli güzel insan Kalimera’ya çok tesekkkür ediyorum)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.