Kaybolmuþ bir ömrün parçasýydým
Korkarak baktýðým penceremden hayata
Mutluluk nedir diye sorarken kendime
Gözümü hayatýn ortasýn farklý bir rüyada açtým
Düzen yoktu yeniydim daha sokaklarda
Ve sürükledi esen rüzgar beni sana …
Ah þimdi yanýmda olsan
Yüzümü aydýndan sokak lambalarýnýn yerine
Gözlerin olsa ve orda bulsam kendimi
Kiþisel intiharýmýn farklý bir bölümünde
Farklý bir sayfada , farklý bir rolde
Çýksan karþýma kabul etmem seni
Boþ bir düþ benimki…
Yüzümü aydýnlatan sokak lambalarýnýn arasýnda
Kurduðum hiç faydasý olmayan bir yokluðun düþü
Varlýðýndan uzak çekilmeyen bir mutluluk özlemi bu
Sende bulduðum ama benim olmayan…
Ümit Nebil