Susuyorum… Yürüyordum yaðmurda cevaplarýný bilemediði sorularýmla Yalnýzlýðým ben yaðmur birde sorular Aslýnda çok güzel bir ikili olurduk yalnýzlýðýmla Ama þuan dört kiþiydik Bir anda yaðmur kayboldu sanki istenmediðini anladý Hava karardý butlar çöktü Týpký içimin kararmasýna benzedi gökyüzü Biraz daha ilerledim yanýma bir baktým yalnýzlýðýmda yok artýk Yine sorular çoðaldý aklýmda yine bir çok soru Cevaplarýný bile bilemediðim bir çok soru Oturdum bir kaldýrama…. Baþým ellerimin arasýnda sadece duruyorum Gören dondu sanacak ama hiç biri anlamadý Göz yaþlarýmý saklamadýðýmý Yine bir soru bir soru daha sonra Sýkýldým cevapsýz sorularýn oluþmasýndan Beni kanatmasýndan yormasýndan Belkide günlerce savaþsam bu kadar yorulmam… Arýyorum cevaplarýmý arýyorum Söyleyeceðim o kadar çok þey var ki Susuyorum artýk… Cevaplarýný bilmediðim bir soru kalýbý oldum Kedimi bile tanýyamaz oldum… Ben mutluluk istedim yalnýzlýk geldi Ben yalnýzlýk istedim…. Göz yaþlarým aktý kalbim yandý sus oldum…
Ümit Nebil
Sosyal Medyada Paylaşın:
umtnbl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.