hergün kondulu tabaklarda binbirumutlu çaresiz mezeler ekleniyor içki sofrana gittikçe ÝSTANBUL’laþýyorsun
2
hiç olmazsa bu sefer yetiþeyim diye hep kaçýrdýðým birþeylerin ürkek adýmlarýyla aç karnýna çýktým evden elimde ki gül hala kýrmýzý kokladým kokladým acýdý dudaklarým
* (izmir) 1992 umut yarýn k.
Sosyal Medyada Paylaşın:
blackrains Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.