Hüzün ve ötesi

Geçmiþ günlerin hüznünü çekmede aðlar
Aylar sonra yine koyboldum o denizde
Kýrýldý iðnesi yönsüz pusulamýn
Dönüp duruyorum
yenice köpüklenen
bir dalganýn baþucunda

‘’ þimdi yarasalar ne düþünür
pencereme doðru çýðlýk atarken ‘’

eski bir plaðý çalmakta diretiyor iðneler
tozlanmýþ umrunda deðil
çizilmiþ kendi iþi besbelli yadsýmýyor
takýlmýþ býkmýyor
tekdüze bir melodiydi
deyip sürdürüyor döngüsünü

çekip alýyorum aðlardan hüznü
atýyorum bir köþesine zulamýn
pikabýn sesini sonuna kadar açýp
yakaladýðým bir notayý takýyorum oltamýn ucuna

Umut Yarýn Karayaðmurlar
izmir 1992

Sosyal Medyada Paylaşın: