BÜYÜDÜM BABA

Büyüdüm baba biliyor musun?
Hem herkesten daha önce
Hem herkesten daha çok.
Bana da yýllarý eþit eklese de zaman
Önce ben büyüdüm, o yetiþemedi arkamdan.

Ne zamandý ilk ne zaman,
Seni tanýdýðým an?
Kapýyorum gözlerimi,
Aralýyorum zamanýn tozlu perdelerini,
Bir köy evinin yaþanmýþlýklara gebe bahçesi,
Üç çocuk ve bir baba...
Üçüncü çocuk benim...

Hiç bu kadar güvenilr olmamýþtý sobe taþý,
Hiç bu kadar dost.
Hep ben sobeliyorum önce taþý,
Babamýn sýrtý ; sobe taþý.

Sonrasý yok, sen gittin sonra.
Anlamamýþým besbelli
Ne hýçkýrýk, ne gözyaþý...
Yýllarca aðlamadan, anlamadan
"Babalý" olmayýnca insan "babasýz" da olamýyor.
Ne olduðunu neler olamadýðýný anlamadan büyüyor, büyüyor.
Ben de öyle yaptým baba, büyüdüm.

Sonra birgün
Yýllar sonra birgün
Bir yatakhane sessizliðinde
Birdenbire öldün sen yeniden
Ve bu kez gerçekten...

Yýllar sonra sana ilk kez aðladým baba,
Senle de sensiz de sensiz oluþuma aðladým.
Ve ben yine büyüdüm baba

Ben aslýnda hep büyüktüm baba
Zaman deðildi beni büyüten,
Ölüme bizden yakýn oluþundu,
Apansýz, sýrasýz gidiiþindi.
Sen gider gitmez ben büyüdüm baba.

Sosyal Medyada Paylaşın: