Gönül

Ne cefalar çektim senin elinden,
Hak bilir ya, bir de bana sor gönül.
Bülbül çekmemiþtir bunca gülünden,
Yüzünde kalmamýþ zerre ar gönül.

Seni bedenimde tutamýyorum,
Kahretsin ki söküp atamýyorum,
Karþýma alýp da çatamýyorum,
Çaresizlik ne kadar da zor gönül.

Can almaya hazýr cellat gibisin,
Babasýna düþman evlat gibisin,
Kendi baþýna bir devlet gibisin,
Dilimiz bir,Bayraðýmýz bir gönül.

Sen çaðýrdýn ben de düþtüm peþine,
Kah bir su boyuna, kah dað baþýna,
Sürükledin durdun boþu boþuna,
Yeter artýk biraz huzur ver gönül

Elimden tutup uçuruma ittin,
Beni yangýnlarýn içine attýn,
Yeter olsun yeter,canýma yettin,
Ya git benden,ya bir yerde dur gönül.

Yanlýþ zamanlara kurdun kendini,
Sevda kurþunuyla vurdun kendini,
Tek baþýna sevdin yordun kendini,
Hüzün saltanatsa þayet;sür gönül.

S.U.
Sosyal Medyada Paylaşın: