Yataðýma uzanýp, Uyumak için gözlerimi kapattýðýmda Birden dýþarýdaki Zoraki, günün ýþýmasýný bekleyen Yatacak yeri olmayan Ýnsanlar gelir aklýma O an içimde bir ürperti hissederim.
Hiç bir güvenceleri olmayan Yarýnlarýndan umutlarýný kesen Ve yaþamak için bir lokma ekmeðe Muhtaç olan insanlar. Düþündükçe soruyorum kendime Neden küçük bir çoðunluk Tüm nimetlerden faydalanýr. Anlýyorum ki, kimsenin kimseye Faydasý yok. Güçlü olan daima kazanýr.
Orhan Bol
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhan bol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.