Hava hafiften kararmak üzere Sanki seni bulacakmýþ gibi yollara düþtüm Yabancý ve bilinmeyen bir yerde Öylesine dolaþtým durdum. Beki saçmalýk, olmadýðýn yerlerde seni aramak.
Sürekli beynimi kurcalayan sensizlik Umutlarýmý ve yarýnlarýmý alýp götürüyor. Hayatým sanki bir temel üzerine deðil de, Senin sevgin üzerine kurulmuþ gibi Beni durmadan etkiliyor.
Susmak belki olgunluðun baþlanðýcý Þunu anladým ki, sevgide gurur olmuyor Eðer ben seni bu kadar seviyorsam Sen sevmesen de bunu bilmeye hakkýn var.
Günün birinde, seni en çok seven kiþinin Zamanla ben olduðumu anlayacaksýn Yalnýz kaldýðýn anda, çaresizlik içerisinde O zaman ben yanýnda olmayacaðým. Lakin, bana çektirdiðin onca ýzdýraptan sonra Kendine tutunacak bir dal arayacaksýn.
Orhan Bol
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhan bol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.