Son Satırda...

Ýlmiðini boynuma doladý hayat
idam sehpalarýnda gençliðim asýldý,dudaðýmda bir kýpýrtý yok
duasýný ettiðim her dilek içimde parçalandý.
Masalmýydýn ey aþk ! sadece bir rüyamýydýnýz,dostlarým,annem,babam.
Hayatýmýn öyküsünü bölük pörçük yazdýlar ve içime kazýndýlar beni harcayanlar.
Tanýyomusunuz gözlerini tavana çivilemiþ þu mutlu insaný,
içimdeki boþluðun þeffaf insanlarý...öyle masalsýnýz ki sizi hayal bile edemiyorum
ve ne kadar gerçeksiniz,
sizin yüzünüzden ölüyorum.

Biriniz bana kimsesizliðini verseydi kimsesiz olmazdým
bir isyandan boþluða býrakýrken hayallerimi,kendimden vazgeçiyor olmazdým
ve saplantýlarda bocalamazdým
Daðýldým anne , yokmu benim için yapabileceðin bir þey...kendimi anlamýyorum
hiç bir þey anlamýyorum.
Bir hikayemiydim bunca zaman,mesela ben tükenirken beni nasýl okuyordunuz

ve sen! nasýl bir fýrtýnaydýn ey aþk...çöpe attýðým hislerimin katili
tam okunmak üzereyken neden son satýrda sildin beni.

3 eylül 2005
Sosyal Medyada Paylaşın: