SEN GİDERKEN

Gidiyorsun þimdi. ateþ, ateþ küle dönüp içimden.
Ruhuma prangalar giydim
Bu ne bir efsane nede kurt boðan dizginleri hýrçýn yüreðime.
Gidiyorsun þimdi sana birikmiþ her þeyden.

Bekledim nefesim sigaranýn ýslak ucunda
Dünya hükümsüz vurdu beni, hayat salaþ bir yýðýntý
Gidiþin bir yýkýntý, ölmedim sana.

Üþüdüm! Gözlerimdeydi senden alý konmuþ mahçupluðum
ellerim titredi bu son mezarý kazdýðým da.
Bir tek ben esirdim gözlerine bir tek ben ýssýzdým sana.

Kýyamet günü deðil sancýný saklarken batýp doðan güneþler.
Her gece susuzluðuna zehir içtim, bu ateþi ilk ben düþürmedim cehenneme.

Daðlar da Tanrý deðildi ya. Ve geçerken mezarýndan, uzaðýndan
beni hiç yakmadý buz gibi ateþler
Anlamadý sabah buðusu gözlerin anlamadý kimseler.

Ve sonra aðladýðýnda sen, benim kimsesizliðim de bir su birikintisi gibi
Hayal, hayal boðuldum gül kurusu iklimde, sabah vaktinde ve gece terkisinde.
Ve zaten aþk hiç yakýþmadý bize.

Anlamadý sen giderken beni bu þehir,
Ve sabah buðusu gözlerin...

Bir çaðlayanda bir damlaydý.
Kendi ruhumdan tuttum son hayat kýrýntýsýný.
Arkanda kaldý içten içe soluklanan zavallý dualar
Ýnançsýzlýðýnda bitirdim son nöbetinde son isyaný
Daha sýcakken bu soðuk direniþ
Kýrýlmadan yoksul bir gurur gibi kýpkýrmýzý baktým.

Kýyamet günü deðil, sancýný saklarken batýp doðan güneþler
Her gece susayýnca sana, zehir içtim beni hiç yakmadý buz gibi ateþler
Anlamadý sabah buðusu gözlerin ve anlamadý beni bu þehir
Sen giderken.
Sosyal Medyada Paylaşın: