Bir yolculuða çýkmak istiyorum
beden yürekteyken henüz
tüm yollar ayný sona çýkmamýþken daha
gitmek istiyorum amaçsýz...
Geride kalsýn tüm hayaller
umutlarým hediye olsun yaþanmamýþlýklara
son kez dökülsün gözlerimden inciler
bakýþlarýmý býraksam da arkama...
Görüp görebileceðim bu kadarmýþ
hepsini tüketmiþim gayrý
son bir umuda gebeyim þimdi
umut hep vardýr yok desem de
son güneþim de batmadan
naçizane bir mum ýþýðýna doðru ilerliyorum...
Dünde kalmak acýtsa da yüreðimi
kanasam da damla damla
yalnýz bir piþmanlýk var içimde
bir de kendime duyduðum bu amansýz öfke
nasýl geçer
bilmiyorum...
Bugün daha iyi anlýyorum ki
haksýzlýðým kendimeymiþ
verdiðim tüm hasarlar gibi
yürekten geliyorsa eðer dile sözcükler
engel olmak yarýnlara aðrý biriktirmekmiþ
ne çok söz dilimde mühürlendi
söyleyebilecek cesaretim varken üstelik...
Hakkýný verebiliyorum artýk hüznün
deðerini bilemediklerim için yastayým
saygý duruþuna davet ediyor zaman
son bir yüzleþme için
kýramadýðým þifrelerim çözülüyor bir bir
ne tez canlýlýðýmdan eser kaldý
ne de o bitmek bilmeyen telaþýmdan geriye...
Gidiyorum kovalayan geçmiþimden
sesimi duyuramadýðým bir yürekteyim
mekansýzým artýk
sözün bittiði yerdeyim...