Sen bilseydin bendeki sana olan sevdayý,
Ömür boyu diz çöküp gözlerime bakardýn.
Güneþi söndürürdün, bahþiþ verirdin ayý,
Dünyayý sevgilerin selleriyle yýkardýn.
Zümrüdü Ankalarý Kaf daðýnda bulurdun,
Sevdalý gönüllere mihenk taþý olurdun,
Yunus’un dergâhýnda sevgiyle kavrulurdun,
Yüreðini aþkýmýn közleriyle yakardýn.
Aþk-ý Lâhûtî ister Belkýsça otururdun,
Süleyman’ýn tahtýna sevdalar götürürdün,
Aþký inkâr edenin ömrünü bitirirdin,
Sevdiðinin uðruna sular gibi akardýn.
Feryad-ý andelible kav gibi tutuþurdun,
Mahbub-u Hüdâ ile hav gibi yatýþýrdýn,
Aþkýmýn harlarýna lav gibi katýþýrdýn,
Kalbimi tutuþturur þimþek gibi çakardýn.
Söndüremez baðrýmý sel olsa gözde nemin,
Sultaný sen olurdun, girsen gönül hanemin,
Gülistaný olurdun kavurduðun sinemin,
Beni benden alýrdýn, burcu burcu kokardýn.
Þu Ümit’in gönlüne bir kerecik gelseydin,
Ölüm kadar zor ise bir kerecik ölseydin,
Ey sevgili, bir gönlü yýkmak nedir bilseydin,
Tereddütsüz beynine kurþunlarý sýkardýn.
Ankara – 07.10.2009
Ümit Zeki SOYUDURU
Þiirime yorumuyla güç veren sevgili Sevinç ÝNAL Hanýmefendiye sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum.