Ayný rüyalarý görerek uyandýk,
Ayný dualar için avuçladýk bulutlarý,
Pervaneler gibi rüzgarlara takýldýk,
Ve ayný yudumlarla yitirdik umutlarý.
Ayný kaderi parçalayýp bölüþtük,
Ayný hayatýn cilvesiyle gülüþtük.
Ayný çukurlara girerek ölüþtük,
Ve ayný mahþer kalabalýðýnda buluþtuk.
O muhteþem buluþmada, beraber
Ateþ ve su yakýp boðdu, acý verdi,
Ayný ince köprüler ve sýcak alevler,
Ve ayný randevuda buluþulan yerdi.
Ayný sorular soruldu hepimize,
Çoðumuz benziyorduk birbirimize.
Haklý olan yoktu, günahlarda ayný,
Ayný kalýnlýkta defter verildi elimize.
Ayný hayatýn ince yollarýndan geldik,
Kimimiz bembeyaz, kimimiz simsiyah.
Yaþýmýz ayný, baþýmýz ayný, boynumuz ayný,
Bazýmýz boyun eðdik, bazýmýz baþ verdik.
Nurhan Gülcan (Bay)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.