soytarý bir çocuktuk ikimiz bahçelerden kiraz çalardýk senin yanaklarýn al al olurdu gözlerinse çukur mavisi
denize taþ atardýk sonra ben hep seni yenerdim sen hep küserdin saçlarýn yanaklarýna dökülürdü ýþýðý sönerdi denizin
bir türlü misket oynayamazdýn bense hep kazanýrdým sen kýzar daðýtýrdýn misketleri tüm renkleri silinir sen olurdu misketlerin
dilek tutardýk kayan yýldýzlarda sen utanýr söyleyemezdin dileðini bense erkeklik edasýyla seninle evlenmek derdim sen sorunca o zaman gamzelerin çukurlaþýr mezarým olurdu
ve bir sabah ayný yerde ayný köþede ben vardým sen yoktun küçük bir kýz geçiyordu yanaklarý al al sanki sen duydum ki gitmiþsiniz
þimdi içimdeki o al al yanan yanaklarýndaki ateþi biz edebilseydik te sen yanýmda olsaydýn..... Sosyal Medyada Paylaşın:
selçuk Bozdağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.