son öpücük
bu þehir küf kokarken
düþ kýrýðý gözlerinin perçemi
uyuyan bir prenses edasýnda endamýn son öpüþümde
mavi gökyüzünü sarýyor bedenin
bir yaþanmýþ ironi yýldýzlarýn þekli
saklý sokaklarda, çýkmaz girdaplarda
daðýnýk duruyor yataðým
tütsülenmiþ ahuzarým ,misk saklasa da içinde
bir bardaðýn kenarýndaki dudak iziyim iþte
sihirli bir lambanýn gölgesi sanki
býraktýðýn ebruli gözyaþlarý
aksý vuran mumun alevi
nasýl cezbederse kelebeði öyle sarmalým sana
korkularým terk edilmiþ evin
sallanan salýncaklarýnda gizli sana
yüzü yýkanmýþ bir ceset gibi
uzaðým þimdi sana
bak! cama buhar olmuþ bir kalp aðrýsýyým sana
telli turnanýn kanadý vurulmuþken
geçit vermez kayalýklardaki zerreyim sana
çið kýrýðýnýn açtýðý yol kurumuþken
neden karanlýk bu þehir
sanki hayaletler bürümüþ
tahlili zor bir kaçak eserim sanki
sokaklarýn çýngýraklý yýlan sesi
erimiþ bir buzulum
kanatlarý kýrýlmýþ bir su damlasý düþerken topraða
koþarken vurulan sevdalý kan davasýyým sana,
ve eline kýna yerine namus yazýlan kirli bir kurþun
þehrin hayaletleri konuþurken duydum
ütopya bu mevsimde lalelerin açmasý
bildiðim tüm (izm) ler kifayetsiz kalýyor
nihavent bedeninin düþüþünde
ben ki tasnifi tahlile denk getiren
yaðýz deli kanlý þovalye
gölgesi olmasa da ihsaný olan
soðuk kayanýn mabedinde saklý/dað gezgini
koruyamadým bedenini/bu þehir küf kokarken
selçuk bozdað/2009 ekim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.