Denklemlerim...

Sen, yoktun...

Gülen yüzümü
Elemler sardýðýnda
Seni arardý gözlerim,
Ne Gözlerim asýlý kalmýþ penceremdeki
Sokaðýn diðer ucunda
Ne de ranzamda dikili kalmýþ gözlerimin
Tavan arasý hayallerinde,
Sen yoktun...

Rolünü bitirmiþsin sen.
Hücrelerime yayýlmýþ varlýðýna
Kangren yokluklar dizerek
Gitmeleri üstlenmiþsin.

Nedendir bilinmez
Ne zaman özlemler yakmaya kalkýþsa beni
Ýlk sýralarda yer alýyor hasretin.

Bilesin,
Yolcu patikalarda yol alýrken,
Terin tozla yaptýðý harcý
Elinin tersiyle yayar yüzüne.

Yani,
Bir eyleme mahkûmsa hayat,
Esaretlere aldýrmadan adýmlar yollarýný.

Yüreðim,
Nefessiz kaldýðýnda soluduðu seni,
Yitirdiði yerlerde bulamýyorsa
Sensiz yaþamayý öðrenecektir.

Ellerinin yokluðunda üþüyen ellerim
Gözlerini aramaktan yorgun gözlerimin
Uykuya yenik düþüþündeki,
Rüya serenadýndaki yaþamlarda yaþayacaktýr!
Sensizliði...

Özlemlerimin,
Bittiði yerde baþlayacaktýr,
Sensiz mahkûmiyetim...
Senden sonra her þeye
Kilitli bir yüreðim
Bilesin...

Kara aldýrmadan boy verir kardelenler
Karanlýða aldýrmadan kanatlanýr yarasalar.



Ben,
Nedense, denklemlerinde iþlediðim
Rakamlara sýðdýrýyorum yaþamlarý.
Senden bir çýkarsa,
Sýfýr kalýr biliyorum.

Hiç bir þeyin dengesi bozulmuyor sensiz;
Çöller yine kurak,
Caddeler yaðan yaðmurlara teslim,
Toprak baharla canlanýyor yeniden
Aðaçlar yeþeriyor...

Sen yokken,
Baharým gelmiyor benim
Yaðmurdan önce ýslatýyor beni gözlerim/
Hiçbir denklemde bulamýyorum seni

Bildiðim,
Sen senden seni çýkarýrsan sýfýr ettiðin

Bilmediðim ise,
Seni benden çýkarýp denklemleri eþitleyemediðim .
Sosyal Medyada Paylaşın: