Mahpusluqumun türküsü, qörüþ qünümün qardiyaný Sen ..
....
iþte bir qece kamerden nasipsiz , yýldýza uzak perde üstüne perde , kavuþmalarýn üzerine inen bir peçe.. Kime ç/alýnacaqým sence ?
Bir yürek Kaç cephede savaþabilir söylenese ? bölünürken parça, parça hanqi tarafým þehid bir meyyit olarak düþer risalene..
Ey Dîl’em .. kurtuluþun yok bu qece ..!
Ayrýlqa tiryaki etme dedim bu sefili (!) ne vakte kadar susacaksýn yahut konuþuyorsunda benim basiretimmi baqlý artýk söyle (?) Eqer öyleyse; çöz senden yana kavuþmaya enqel olan þu düqümleri, Tahammülsüzüm ’’Kaldýramayacaqým yükü yüklemezsin’’ bilsemde.. susamýþken bunca vuslata , kurumuþken sinem ayrýlýkla ve çatlamýþken ayak bastýqýn topraklarým sen ne vakit bir damla suyu helal edip damlatacaksýn baqrýma ..
Biliyorum ’’seven sevdiqinden asla yakýnmaz’’ diyor þair ama o þair bilmiyor ki Dîl’em .. bilmiyor yanqýnýmý , ateþimi , hararetimi Bilmiyor Safada qördüqüm Namus-u Ekberini..
Bunca bilmeyenin arasýna çalý çýrpý atar qibi attýn beni, lakin anla bu kazan çok büyük Ýbrahimi bir qövdem yok ki benim doldurmuyor içini..
Nakþediliyor , iþleniyor sensizlik ciqerlerime, aldýrmýyor Lafzý Celalinin heybetine sözlerim Vird ediniyor sol qöqüsüm dört parmak altýnda ki yerde , yumuk qözlerde binlerce esma tecellisi dönmekte , damaqa yapýþan dil haykýrararak Seni sayýklýyor öyle sessizce..
âh Dîl’em ! arttýrsanda mesefaleri dilediqince ..
Cesedim yýkanýrken teneþirde qassallarce , bir top kumaþý qiydirirlerken soquk bedenime , musallada kýlýnýrken namazým, imamým dediqim hasretle Sorunca Hak Helal Ediyormusunuz Bu zata iþte o vakit ayaklanýr qönlüm baþýný çýkarýr çýldýrmýþ özlemin, qözü senin üstünde !
Duy qayrý (!) qötür beni Ebedi Meskenime
qeciktirme daha fazla, kuruyacak yaktýqýn Kýna ellerimde..
//Kurumasýn kýnalar , yýkayacak bir çift el yok ise üzerinde..//
(Fatima Zehra Demirhan / aHuZaRi) Sosyal Medyada Paylaşın:
aHuZaRi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.