Bir þey var. Devlet sýrrý gibi. Dil dönmez, Akýl ermez. Bir þey var iþte Kayýp gibi aradýðým, Düþünüp sorguladýðým, Sorguladýkça düðümlendiðim. Ya sende ya bende…
Bir þey var iþte Beni sana çeken, Hani dil ucunda, Hani aklýna gelir de Diyemezsin. Ve Eski bir þarkýnýn nakaratýyla geçiþtirerek, Toparlarken daðýlýr, Daðýlýrken yýðýlýrsýn, “Ýþte öyle bir þey”
Bir þey var iþte Konuþamaz yutkunursun, Kekeme deðilsin, Kekelersin. Haykýrmak istersin haykýramazsýn. Her neyse… Ýsmi lazým deðil. Bir þey var iþte… Adý sende, Tadý sende, Baþý sen, Sonu sen, Her þeyde birazcýk sen. Sen söylemesende, bilirim. Benimki gudubet bir hal, Seninki gül yüklü bir dal. Evet evet… Sen anladýn. Adý sende…
Bir þey var iþte Ýster/sen söyleme sus. Biliyorsun, Tadý sende, Vebali bende, Dil dönmese de, Göz görmese de… Onu anlatýr titreyen her hece. Bir þey var iþte... Ya sende ya bende, Ama bir þey var. Seninle aramýzda…
Celal Þahbaz (yorgunkalem) Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.