HAYATIMIN SATIR ARALARINDA ŞİİR KUŞATMASI

Doðmuþum doksan bir þubatýnýn on beþinde,
Geçiririm hep içimden bir gün önce doðsaydým diye.
Þairin ruhuna yaraþýr,doðmak sevgililer gününde,
Aþk þiirleri yazmak ,uzaktaki kadýnlara doðduðun gün.
Cevap alamamak.Ses ve tebessüm en küçüðünden.

Þair doðan ben,þair ruhumu alýrým Ýzmir’den.
Kordon boyunda dolaþýrken,
Düþünürüm,kaç þair aþýk olmuþturþu denize,
Aklým baþýmdan gider.Duyarým sesini,
Attila Ýlhan gibi uzak,kýrýk gramafonun.
Gramafonda þiir vardýr her zamanki gibi,
Þiir sevgisizliklere inat,anlatýr sevgiyi.

Þiir vardý doðduðumda,
Kendince karþý çýkardý haksýzlýklara,
Irak’ý bombalarken Amerika,
Þiir vardý ezilenlerin yanýnda.
Ekilmiþ tohum gibiydi ölen her çocuk þiire.
Çoðaldýkça tohumlar,arttý þiirler.
Destanlar az geldi tohumlara,
Þiirler yetmedi destanlara.
Gözyaþý,þiir oldu analarýn aðýtlarýnda,
Yakýlan onca aðýda inat,bomba yaðdý Irak’a.

Yazýlmýþ on altý yýllýk þiirler,
Söylenen üç,beþ kýrýk þiir,
Bir,iki üçüncü sýnýf aþk yazýsý,
Ýyi gözlem,sevgililer günü.
Dilim varmýyor sevgililer demeye.
Hala baðlýyým ilk sevdiðime,
Onaltý yýl bir aþk...ÞÝÝR.


ömer
Sosyal Medyada Paylaşın: