Atsam kalbimi bir köþeye,
Çýksam þöyle bir meydan.
Yer gök inler,
Alem titretir, devran döner.
Çivilesem yalnýzlýðý alnýndan,
Hayata reset çekercesine.
Çýksam artýk kabuðumdan,
Hasreti gözünden vururcasýna.
Daðýtsam meyhaneleri,
Patlatsam bir iki þampanya.
Aþka ve yalnýzlýða dair
Ne varsa ne yoksa, silsem atsam,
Bir daha geri getirmezcesine.
Söksem aþký kalbimden,
Bu yollarýn yabancýsý olsam.
Sýksam, gökyüzüne birkaç kurþun,
Aþka artýk, isyan etsem.
Bir nehir misal, þýrýl þýrýl mý?
Yoksa bir þimþek gibi güm diye mi?
Girsem gönüllere ansýzýn,
Bin bir fikir içinde boðulurken.
Kýrsam baðlandýðým zincirleri,
Vursam hasreti ve özlemi,
Þu amansýz hayata karþý,
Özgürlüðümü ilan etsem.
Artýk kendi adama doðru,
Yelken alsam kýzýl akþamdan.
Er geç olsa bir gün gelse,
Dünyama dalýversem.
Kabýlcevz Þairi
22-07-2009 12:45 Kaþyayla
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.