Bazen çýldýrýr ya insan göremeyince Ve aðlar ya sessizce Bir çýðlýk atar ve sonra güler haline Düþünür yine onu ve yere çöküp baþýný duvara dayar ya
Ölmek için dua eder onsuz yaþamaktansa Ve kendinden çok sever ya beklentisiz Bir sözüyle paramparça olabilir çaresiz Ve çekip gider canýndan çok sevdiðin, habersiz
En son sen duyarsýn bazý þeyleri Ve o an hayatla baðlantýný koparýrsýn ya Bazen gitmek istemesen de gidersin ya uçuruma Ve ne beynine söz geçirebilirsin ne kalbine zincir vurabilirsin Gördüðün an kalbin hýzlýca çarpýyorsa
Tekrar acý çekersin sebebsizce aðlarsýn ya Önce söyleyip sonra piþman olursun kendini suçlu bulursun ya Ve o an keþke dersin yaþadýklarýna adeta Mazi dersin bütün AÞKLARINA.... kübra ER
Sosyal Medyada Paylaşın:
kübra er Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.