BEKLİYORUM

Zorun baþlangýcýydý,
Sabah sessizce,
Aðlamaklý gidiþin.
Artýk ne mutlu kapýlar sana açýlacaktý,
Ne güllerde renk,
Ne sevdada ahenk kalacaktý.
Bana her gün, sýradan bir gün olacaktý,
Naðmelerim geceleri yýrtarken,
Feryadým;
Gecenin karanlýðýn da kaybolacaktý.

Gelecek yoktu bize,
Sadece;
Numune yaþadýðýmýz günler vardý,
Ölüye hayat veren hecelerimiz,
Aþka duruluk veren gecelerimiz,
Sevdayý anlatan nicelerimiz,
Vardý vardý da hepsi mazide kaldý
Kimi bir ak güvercin, bir hoþ olurdun,
Kimi dallarýma konan bir kuþ olurdun.
Bende þiir olur akardým ta derinlerine.
Ey kalbimin övüncü, yüreðim hazla çarpar,
Gül yüzün güzel aþkýn diye söze baþlar,
Bir tatlý nesim açar, çiçek açar bak þimdi,
Gel benim sarý gülüm, ne tatlý bahar þimdi.
Ey aþkýmýn ecesi, þimdi sevme zamaný,
Gül, gelincik, Yasemin, daha neler var þimdi,
diye devam ederken,
Sevmelere doyamadan sabah olurdu.

Her akþam ne kadar da azardýk.
Gece hiç bitmesin der,
Sabahlara çok kýzardýk.
Zira her günün minik hasreti baþlardý.
Sana günler dar gelirdi,
Bana yollar zor gelirdi.
Sevmelerimiz hiç bitmezdi,
Bazen iþi asardým,
Ama günler de yetmezdi.
Ne çabuk biterdi gece, yatana kadar,
Bir sabah sen benden kopana kadar.

Ve sen gidiyordun,
Neden? Niçin? Bilmiyordum,
Þu sözler dökülmüþtü dilimden,
Sevdalar bir deðildi ki, hamý vardý, hasý vardý,
Güzelliði bilmeyen, belki çok dahasý vardý.
Çocuk gönlüm minik ayrýlýða dayanamazken,
Ebedi ayrýlýða nasýl dayanacaktý.
Artýk bir yerim deðil, her yerim yanacaktý.
Son yolculuk baþlamýþtý,
Ýsyanýmýza karþý, bir cezaydý bize bu,
Þimdi bir ateþ gibi, düþtü içimize bu,
Elveda demeden gitmiþtin, biliyorum,
Bende yaþananlara elveda demiyorum
Ve seni hala yüreðimde saklýyorum,
Gittiðim yerde, senide bekliyorum.

Muzaffer TEKBIYIK
Sosyal Medyada Paylaşın: