Anlamsýzlaþmýþtý her þey, yitik, kayýp, öylesine. Öylesine diyorsam da bakma sen, yakýcýydý her þey/yýkýcý...
’Sanki hiç zaman olmadý mutlu olmaya’
Kargaþa kelimelerle ezber bozan oyunlar oynuyordun hiç bilmediðim lisanlar ile sesleniyordun laldý kelimeler bir adým ötesine ses vermeyen ne oldu demeye vakit yok gibi bitti her þey
’vakit kalmadý yeniden baþlamaya, aþka!’
Gözlerine yazdýðým þiirleri okuyorum öyküsü Kaf daðýna yazýlmýþ masallar gibi uzak ve imkansýz Oysa ne çok sevmiþtim bakýþlarýný.
’Göz göze gelmeye yolumuz yok þimdi’
/oysa aþk mirastý her babadan oðul’a/
Bilseydik keþke, aðaçlar budandýkça serpilir, aþk ise bitermiþ...
’Oysa ayrýlýða beþ varken bile çok sakindin sen’
/Kendine tapýnan tanrý olamaz,bilmeliydin.../
ve vasiyetim; artýk her ölenin üstünü, ayrýlýk þiirleri ile örtün!!! Sosyal Medyada Paylaşın:
muratkartal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.