KARANLIK ADAM

Kalýn bir perdeden süzülen
Gecenin karanlýðý içinde
Geceden daha kara bir gölge
Uyuyor bahtýna,
Karanlýklar içinde bir adam…

Ruhunu besleyen sarý siyah bir engerek
Zehri dolaþýyor damarlarýna zerkederek
Etrafýndaki güneþ çiçeklerini görmeyerek
Aðu ile beslenen bir garip kör adam…

Üstüne giymiþ iblis kisvesi
Ellerinde büyütebildiði sadece diken
Baþýnda karanlýklar tacý
Nereye gittiðini bilemez halde
Bir þaþkýn adam

Ayaklarý dolaþýk
Aklý karýþýk
Serseri bir mayýn
Yolu karmaþýk
Boþluðunda yalpalayan
Bir adam…

Bir örümcek aðýnda takýlý kalmýþ
Beyninin kývrýmlarý prangalý
Ýyiyi güzeli doðruyu kavrayamaz
Kibir denen cenderede sýkýþýp kalmýþ adam

Gözleri birer karanlýk kuyu
Ýblisin elinden içmiþ suyu
O ise,
Gönlünün karanlýk tahtýndan bakýyor
Etrafý tarumar yýkýk dökük
Kendini viranesinde kral sanýyor
Gönlüm hayrette
Ýbretle bakýyor
Bir yol tutmuþ uçuruma
Adým adým yaklaþýyor

Sevginin kýrýntýsý yok
Keçeleþmiþ yüreðinde
Kendini saklýyor Nemrudi benliði içinde
Kendine gel diye nasihat ettiðinde
Duymuyor,saðýr bir adam

Duydum ki ;
Yalnýzlýktan þikâyetçi
Karanlýk duvarlara kazýnmýþ ismi
Kendi var ;yok ruhu cismi
Atýyor cehennemine bir od daha
Nefsine köle olmuþ zavallý adam



ESMÝZE

Sosyal Medyada Paylaşın: