erkek evlat özlemiymiþ doðar doðmaz yüreðime iþlenen
rivayet odur ki dört yaþýmda teþaþür ederken görüp çýðlýðý basýncaya kadar ayaklý gazetesi beni erkek sanmýþ mahalleli
evcilik oynamaya çaðýran kýzlarý tersleyip dalga geçen bir iki oðlaný da haklayýnca bir çýðlýkla kaybettiðim elebaþýlýðý geri aldým biraz kan biraz gözyaþýyla
saplatmaca dekmancýlýk derken geldim yedi yaþýna
o kara önlük hayatýmýn ilk elbisesi -bir de isim krizi var ki ayrýdýr hikayesi- okulun ilk gününü kabusa çevirmiþti hiçbir ikaz hiçbir ceza pantolonumu çýkarttýramadý bir daha
lisedeydim aþk kapýmý çaldýðýnda ilk o zaman vardým cinsiyetimin farkýna sevmeye de baþladým laf aramýzda yine de soluðu ya maçta alýrdým ya yanýkta batakta okulu kýrdýðým zamanlarda ...