Ýþte yine sendeyim... Vakit gece yarýsýný çoktan aþmýþ kol saatimde Gözlük camýndaki tozlardan bakýyorum sana Artýk eskisi gibi üþümüyorum sendeyken Özlemiyorum göç etmek zorunda kaldýðým diyarýmý Bir sýcaklýðýn var þimdi içimde Bir zamanlar sonbaharda sararan yapraklarýmý Tarifsiz acýlarla savuran rüzgarýn Þimdilerde sana gelen bütün yollarýn Alevini yükselten hafif bir esinti olmakta Puslu gecelerdeki perdeleri çekilmiþ gözlerimin Gökteki ay kadar masum kýlýyor bakýþlarýný Iþýl ýþýl parlayan gözlerinde buluyorum kendimi Artýk hasretliklerim saman alevi, Özlemlerim ise mumun alevi kadar titrek Yine sende yumuyorum gözlerimi En çok da sendeyken düþlüyorum seni Artýk ruhumu kendimde aramaktan vazgeçtim Sende arýyorum kendimi!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
RECEP KARAGÖKÇE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.