biliyor musun istanbul

Biliyor musun Ýstanbul

Ben seni hiç görmedim

Aðrýyan sancýlarýný çektim hep

Düþlerimdeki adýný taþýdým gündüzlerime

Ve sevincini umutlarýma



Sendeki her þeyin adý baþkaydý bende

Görmediðim yerlerine bilinmez anlamlar yükledim

Mavine tutku, yeþiline sevda koydum adýný

Ama hep bir yanýmda taþýdým seni

Umutlar adýna

Karnýnda büyüttüðü sancýsýný hiç görmeden taþýyan anne gibi

Kendisini diyarlarýn ötesinde ki avcýsýna saklayan yaban kekliði tadýnda



Biliyor musun Ýstanbul

Ben seni hiç görmedim

Aðrýsýný bilmeyen çocuk aðýltýlarýndaydým hep

Gerçeðine cesaret edemeyen hayal perisi.

Yaptýðým kumdan kalelerde büyüttüm saklý yanýný

Kimselere de diyemedim hem

Ayný yöne bakan ve birbirini hiç göremeyen iki gözümsün sen





Biliyor musun Ýstanbul

Ben seni hiç görmedim

Ve hiç bu kadar acýtmamýþtýn beni.

Þimdi

Hayatýmda her þey sana benziyordu ama bir sen yoktun

Bunca benzeyen içinde

Yakup�ça bir hisle sevdim, Yusuf �a bulanmýþ gömleðini





Hep içimdeymiþsin oysa

Ama bilmiyordum Ýstanbul

Bilmiyordum

Ýçimde taþýdýðým bulutlarýnýn

Yüreðimi ansýzýn yaðmurlara salacaðýný



Maðaradaki yarenini görmeden kapýsýna aðýný ören, örümcek misali

Örülmüþ hücrelerim sana

Ýçindeki güvercin misali, çýrpýnýþlarým

Ve dilimde adýn kaldý benle

Yüreðim kaldýrmýyor artýk sensizliði

Deryana dalmýþým bir kez

Ya al bedenimi derinine ya da al

Dýþýna ancak bedenim çýkar

Ýçim içerinde



Mehmet deveci



Sosyal Medyada Paylaşın: