Köprüler geçtim; Bunalýmlý yalnýzlýðýmýn Fikir girdaplarýnda bir ucu, Bir ucu... Sabahçý kahvesinde Kederi küllüðe düþmüþ Bir demli çayýn gölgesinde üþümüþ, Ýliþmiþ bir tabureye Baktýðý uzaklarda Gözleri elemli bir seyahatte, Parmaklarý ritim tutuyor masayla Gözleri saklandýðý buðularda Bekliyor gelmeyecek sabahlarý.
Yollar bitirdim; Bir kenarý uçurum hayatlarda gezindim Bir aðustos böceðinin Kanatlarýnda devleþtim! Fikirlerimle sürtüþtüm
Bir magandanýn radyo sesinde Bende kent kadar sürtükleþtim.
Ruh dudakta oluþtu Okþayýþta can buldu Cana zifir geceden Bir heyecan düþtü.
Gece köprüye düþtü;
Bir çocuk karanlýktan Köprü altýna düþtü Gözleri zifiri gülen Diþleri inciye benzeyen Ne kente sýðabilmiþ Ne köprüye yerleþen Bir çocuk gecenin Üþümüþlüðüne düþtü.
Hüzün yüreðe, Kalem kâðýda düþtü Bir þiir alev aldý Þair bir köze daldý Þair geceye, Gece þiire düþtü.
Az ilerde bir çocuk Vitrinde gördüðü arabaya Düþürdü yüreðini.
Baba parasýzdý, Gece arsýzdý... Çocuk hýçkýrýða, Baba yokluðun girdabýna düþtü.
Çocuðun yüreðinde Kumdan kaleler düþtü. Sosyal Medyada Paylaşın:
muratkartal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.