Çiçekler deriyorum; bir sarý, bir kýrmýzý,
Merhem olmaz yarama, içimde dinmez sýzý...
Ne çiçeðin suçu var, ne de bendim günahkar,
Tek suçlu baþýmýza, zamansýz bu yaðan kar.
Bunu anlatamadým, kara kýþa doydum ben !
Var mýydý, saracak dost, üþürken beden beden...
Bilmezdim ayazýný, ben beyaza aldandým,
Buz keserken dört yaným, asla anlatamadým...
Yüzümü döndüm artýk, ben sýcak iklimlere,
Boþ yere ne diyetler ödedim ve kimlere ?
Anlamak kolay deðil, taþýn sert olduðunu,
Düþmeden anlamazsýn, kaç kez vurulduðunu.
Öldürür çoðu zaman, bir insaný bir yara,
Ölmedim, yaþýyorum, attýlar arslanlara...
Her yareye bir çare, vardýr yüreðimizde,
Önce kýzýl kýyamet, kopar gözlerimizde...
Farkýna vara vara, koþarým dalgalara,
Düþersin dilden dile, olurken bir maskara!
Kimse bilmez, güzelim, incinen gönlümüzü,
Önce dost bildiklerin, koparýr gülümüzü.
Zifiri karanlýkta, takýlmadan aðlara,
Yoruldum dalgalardan, gel çýkalým daðlara...
Son dalgada uyandým, anlayýnca gerçeði,
Ogün, bugün toplarým, illa da kýr çiçeði.
Bakmýyorum rengine, ya sarý, ya kýrmýzý,
Azgýn sular diner de, içimde dinmez sýzý.
Yýldýzlar tutar halay, yamaçlara düþer ay,
Karanlýðýn adý var, artýk gerisi kolay...
Aldýrmýyor yüreðim, geceye düþen ah’a!
Bir aðacýn altýnda, uyanýrken sabaha...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.