Beni
Bana emanet ettin giderken
Ben de seni içindeki bana…
Dokunulmazlýðýmýzdý yüreðimiz,
Ýkili sancýlarýmýza hep gebeydi aþk …
Tekil yalnýzlýklara müebbet olduðumuzu bilemeden
Göçtük…
Önce zaman girdi gözbebeklerimize ,
Uykusuz gecelerin
Ayrýlýk saatlerinde
Sonra ses tükendi,kelimeler yoruldu…
Aymaz bir ýrgatlýk türküsü yerleþti dudaklarýmýza
Tütün kokusuna serpiþtirilmiþ naðmelerde
Biz hep öldük...
Kim yalan söylerse önce kendini acýtýr dedik
“Ýçimden gelmedi”
Diye baþladý cümleler,
Döküldük nehirlere güldür güldür akarken sevda
Doðrular bulanýk sularda kayýp
Sana bulandým ben baþtan ayaða, dibine kadar
Çektin en derinlerine
Aþkla gömüldük…
Tanrý kitaplarýnda bile söyler
Sonsuz deðildir hiç birþey
Hiç birþeydir aþk,
Ve herþey…