Aladað’a kar düþende, kýyam’et;
Kýyametten aðýr gelir bu gurbet !
Özlemim neyedir? Sen gel hesabet;
Çýkamadým bu hesabýn içinden,
Ýster Maçin’den gel, gel ister Çin’den...
Dövülür mü insan her gün tokmakla,
Sen çýktýn karþýma, söyle ne hakla !
Bir ömür geçer mi el sallamakla ?
Bir elimde geliþlerin yarasý,
Bir elimde dönüþlerin karasý...
Yarým kalýp, zehir olan aþýmý,
Göðsüne dayarken aðýr baþýmý,
Ýþte hatýrladým ilk gözyaþýmý !
Sen istersen ayný yere gelirim;
Kaç kuþ öldü yüreðimde bilirim.
Ýçimde ölürken her gün kainat,
Bir vedaya koptu yeniden inat,
Yine göç zamaný, gök kanat kanat;
Günahý ne idi, söyle bu kuþun?
Ayrýlýðý anlatýyor bakýþýn...
Gerilir de ansýz, tel kopar sazdan!
Saðýrým, anlamam söylenen sözden;
Kimse benim kadar anlamaz, gözden!
Oynayýnca kirpik, düþünce kaþýn;
Ortasýna düþüyorum savaþýn...
Bir ömür ödedim, verdiðim söze,
Lanet okuyorum, her gelen güze,
N’olur artýk benle, gelme göz göze!
Kesildi dermaným, yok eski feri,
Bu kýyamet, gözlerimin zaferi...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.