ANNEM KOKUYORDUN

Biz dört kardeþtik aslýnda
Kaderin elinde oyuncak
Dört küçük beden
Biri kýz, üçü erkek
Baþlangýçta, dört yetimdik

Önce ikiye
Sonra dörde böldüler, yaban eller
Bir daha hiç birleþemedik

Ne sýrat’lardan geçtik
Ne sýnavlardan
Hiç yenilmedik

Baþardýk sonunda, adam olmayý
Yaþama kýyýsýndan tutunmayý becerdik
Lakin
Kardeþ olmayý, beceremedik

Eksik olan bir þey vardý aramýzda hep
Annesizlik günlerimizden kalma
Bir köprü yýkýlmýþtý içimizden sanki
Adý, sevgisizlik

Bir hastane odasýnda sonra
Ýlk defa öptüðümde
Gül pembesi yanaklarýndan
Yaþým elliyi aþmýþtý çoktan
Duvarlar soðuktu ama
Gözlerin sýcaktý ablam

Hep az konuþurdun

Çarþafýnýn kenarlarýný düzeltirken bile
Boþta kalan tek elinle
Yine susuyordun
Bu halinle ne de çok
Anneme benziyordun

Yanaklarýndan öptüm bir daha
Yarým asýr geçmiþti aradan
Yine annem kokuyordun

Sosyal Medyada Paylaşın: