Böğürtlen Dikeni

Caným böðürtlen reçeli istedi anneciðim
Senin yaptýðýn gibi…
Böðürtlen toplamak zahmetliydi
Babamýn topladýðý gibi…
Dakikalar saatler geçti, bir de baktým akþam olmuþ
Gün bitmiþ, anlayamadým.
Böðürtlen dikenleri ellerimi çizmiþ
Hem de çok derinden, anlayamadým.
Böðürtlen dikeni çizerken hissettirmez
Sonradan acýsýný hissedersin
Hem de geçmez yaralarý
Zamanla daha da derinleþir sanki!
Benim caným çok acýyor anneciðim
Böðürtlen dikeni ellerimi çizdi
Anlamadým, hissetmedim
Ne zaman ki acýmaya baþladý.
Reçelini yaptým da yiyemedim,
Belki kuþlar , arýlar yer…
Sana da bir kavanoz ayýrdým
Seninde yüreðin acýr yiyemezsen
Kuþlara arýlara bir de çocuklara ver.
Böðürtlen dikenleri acýtýyor ya
Acýmasýn anneciðim.
Senin de canýn acýmasýn.
Ellerime ve sana gülümsüyorum
Böðürtlen dikenine gülümsüyorum…
Böðürtlenler bitti, dikenleri bitmedi
Bir de bakmýþsýn ömür bitmiþ
Sen sevsen de , yaþamak istesen de
Dikenler alýp götürmüþ seni.
Baðlansan da sýký sýký hayata
Kökünden söküp götürürler
Bir þey yapamazsýn dersin kendine
Ama umut etmek ve her sabah
Çizilen ellerindeki yaralarýn
Ýyileþeceðini hayal etmek
Ýkinci þanslarý kullanýnca bitmez üzülme anneciðim
Beklide üçüncü þansýmda olacak
Ýyileþecek yaralarým
Hani koþmak istemiþtim dünyanýn bir ucuna
Yine koþmak istiyorum
Koþamamýþtým ama
Ellerim iyileþmiþti.
Þimdi de iyileþecek mi anne?


Sosyal Medyada Paylaşın: