ah! canım..

hayýr!, býrak aðlayayým
neyime eflâtun düþlere bulanmak
keder urbasý giydirilmiþ çaresizliðimle
hüzünlü bir hikayeden kalmayým
da, anlatamam
ayrýntýlarýyla, yüzümün yakasý bükük zamanlarýný

çatýrdayan ruhumla
hayatpaþanýn, yaðmur istasyonundayým


oysa
kavgamýn belasýný sevdam bilmiþim
de, aralýk günlerinin mektup dahi ulaþmayan coðrafyasýnda
kesmiþler özge bileklerimi, çiçek açtýðý için
iki dudaðýmýn arasýnda öldürülmüþ gencecik sözlerim


susuyorsam, anla beni
insanýn aþka, gafletle tabut ürettiði çaðda
tehlikeli bir karanfil yüreðim


düþün!
nasýl öðrendiðimi tedirgin yaþamayý
þiir duvaðýyla, ceviz aðaçlarýnýn gölgesinde
genzim yana yana, en solma saatlerinde tarihin
bir uçtan öbür uca türküler yakýp
da, yankýlanarak derinliðimde
binlerce býçak sýrtý yollarda yürüyüp
duru suyu izlemekten sanýk yedi iklim


unutma!
geceyi boynuma insafsýzca doladýklarýný
çýðlýk avlusunda göðsü cennet analýðýmýn kanatýldýðýný
ve ateþ hattýnda, gözleri korku irisi çocuklarýn
neden hiç, tan’lanamadýðýný


ah! caným
nafile yaralýdýr iþte
yaz diyorsun amma
bilmem öylesine kalem tutup karalamayý
da, susarým Allah’ýna kadar
anlatamam gururu ve onuru
ekmeðime acý düþüren bunca kitapsýza
sakýncalý bir karanfildir yüreðim


uzak þimdi, yarýn çok uzak
erkencecik vedalaþtýðým neler neler
ama sen yine de, solma sevgilim
ýslanmýþ saçlarýyla, aç fon müziðini
seslendir sýrrýný sevmelerin
bakarsýn, bu dilsiz dað ve can kýrýðý nefesimle
yaðarým soluðuna bizevi kalbimin küllerini
içimizden göçüp giden, elsiz ayaksýz kuþlar için
...







Sevinç Uslu
( hare / 2008 – Ýstanbul / sakýncalý bir karanfil* )

Sosyal Medyada Paylaşın: