Sustum! Sensizliðin ilk zifiri karanlýðýnda Titredim ýlýk rüzgârlarda Yüzüme tokat gibi çarpýyordu, Her defasýnda ‘’ Sensizlik…’’ Yaralanan dilim miydi? Neden sustum? Acýdýkça yüreðim Koþtum sokaklarda Seni aradý hep gözlerim Dilim susarken seni haykýrdý yüreðim… Susmayacak bilirim…
Umut
Gözlerim yýldýzlarýný kaydýrýrken düþlerinden Sýzýlar duyarým ruhumdan… Umut çocuklarýný ararým… Sessiz çýðlýklarýmý duyurabilmek, Karanlýðýmý seninle yenebilmek için… Umut rüya þehrim… Olmayan varlýðým Tükenilmiþliðimin son noktasý Can dostum…
Sýcak / Soðuk / Toprak
Çöl sýcaðý vardý ya bunaltan… Þimdi kutuplarýn soðuðu hayatý buz yapan… Sen neredesin güneþim? Doðmamaya yemin mi ettin? Karanlýksa mahzenim Topraktýr tek tesellim… Bundan sonra geri gelmez Geçmiþte ki hayallerim…
Durma uzaklarda Üþüyorum sensiz kaldýðým her dakika… Gel gir düþlerime ýsýt yine sevginin ateþiyle! Kurtar ruhumu acý yanlardan Sar toprak gibi sonsuza Ayrýlma bir daha…
Chitlembik 15.05.07 Sosyal Medyada Paylaşın:
chitlembik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.