barýn poyrazda kalmýþ penceresinden
ay görünüyordu
bir yüzü solgun/ bir yüzü yanýk
sanki Þýrnak’ta pusuya düþmüþ bir askerin
annesinin yüzüne benziyordu
yine de öbür yüzü
geceyi aydýnlatmaya yetiyordu
ben oturmuþ acýnýn avlusuna
aðrýyan yanlarýmla konuþuyordum
sohbetimizin en güzel yeriydi
derken
bizim Fuat geldi
siz de tanýrsýnýz
Taksici Fuat
alkole doymuþ aðzýyla birlikte
gözleri yanýyordu
elinde bir bira þiþesiyle masamýza oturdu
bu gecelik davetsiz misafirimizdi
baþladý anlatmaya sanki soran varmýþ gibi
sanki kýrk yýllýk devrimci
acemi askerliðini Metris’te yapmýþ
Metrisin duvarlarýnda olmayan tüm türküleri de
diline bayrak yapmýþ
Yýlmaz Güney’le baþladý söze
güya arkadaþýymýþ
çok severmiþ
Yýlmaz Güney hiç ölmemiþ
sonra ardýndan Kýzýldere ve bir mayýsý söyledi
ardýndan Aldýrma Gönül’ü
ve yiðidim aslaným burada yatýyor’u
sanki onlarca kez Metris’e gitti geldi
belki de hala nöbette sanýyordu kendini
Fuat’ý tanýrsýnýz
hani þu bizim taksici Fuat
hatta bir gün
gurbetçi bir kýzla
bizim atölyede
tamir ettirmek için gerirdiði aracýn içinde
ikisi de sevginin doruðunda
çýraklar oflarla .puflarla geçiþtiriyorlardý günü
ben en son gördüm
çiçekleri suluyorlarmýþ
þimdi
gurbetçi kýz kadýn olmuþ
bizim Fuat hala taksici
Metris’in önündeki nöbetlerden sonra
olmuþ bir numaralý devrimci
masada üç kiþiydik
iki bira ve bir kýrmýzý þarap
kýrmýzý kandý
adýna þarap diyorduk
bira .solmuþluðumuz / soldurulmuþluðumuz
dövülmüþ / sövülmüþlüðümüzdü
üç kiþiydik
üçümüzde bir yerlerden kopup gelmiþtik
þiir söylüyor
türkü tutturuyorduk
siyaset konuþmadýk hiç
siyaset dersinden ülke olarak sýnýfta kalmýþtýk
siyaset adýna neler neler yapmýþtýk
az mý çamurlara batmýþtýk
az mý yaðmur dualarýna çýkmýþtýk
yaðmur yoktu ama Allah çoktu
’ hala da çok ’diyor þarap içen kadýn
kadýnýn adý yok muydu
vardý tabii ki
ama adý olsa da ne farkeder ki
kadýný tanýrsýnýz
görseydiniz sizde þaþýrýrdýnýz
ay gecenin göðsüne doðru ilerliyordu
belki Þýrnak’ta þehit düþen askerin anasý
gözlerini sabah yeline vurmuþ
oðlunun nöbetten dönmesini bekliyordu
aðýdý kulaklarýmý yýrtýyordu
ölüm bir kere yapýþmýþ elime
býrakmýyor yakamý
düþündüm o an daraðacýnda asýlanlarý
düþündükleri için var olan insanlarý
aþk hattýndan gülümseyen Nazým Ustamý
ölüm bir türlü býrakmýyor yakamý
derken
gitme vaktidir kapýda bekleyen
gökyüzünden bir yýldýz kaydý
desene o saatte
bizim kýz uykudan uyandý
datça 1999
Ýsa Ýnan